Voor de tweede keer in mijn leven ben ik verhuisd naar het mooie Frankrijk.

Ditmaal voor het opzetten van een eigen camping/chambre d’hotes/gite op het Franse platteland samen met mijn vriend. De eerste keer is inmiddels alweer 14 jaar geleden.

Op mijn 32ste na een prachtige transformatiereis van vijf jaar, van reiki 1 naar reikimaster waar ik later nog weleens uitgebreid over vertel, voelde ik enorm de behoefte om het leven eens op een andere manier aan te pakken. In mijn hart voelde ik dat het tijd was om al het bekende los te laten en op pad te gaan. Ik wilde graag naar het buitenland maar had mijn baan al opgezegd en had niet veel spaargeld. Dus ja, wat nu? De roep vanuit mijn hart leek met de dag sterker te worden. Waardoor ik zelf ook sterker en krachtiger werd en voornamelijk daadkrachtiger. Zo kwam ik op een dag thuis (ik woonde tijdelijk bij mijn zus op zolder) heb mijn laptop gepakt en een meditatiekussen en tikte bij de zoekopdracht de woorden ‘meeleefplekken buitenland’ Er kwam een enorme waslijst tevoorschijn die ik voordien niet verwacht had, wat een mogelijkheden waren er. Ik ben toen heel rustig gaan zitten met mijn ogen gesloten en zei tegen mijn gids (hogere zelf) ‘laat me maar zien welke het is’. Op het moment dat ik mijn ogen weer opende werd mijn aandacht getrokken door Centre Lothlorien in Frankrijk. Na het bekijken van hun website was ik zo enthousiast dat ik ze gelijk mailde met de vraag of ik een tijdje bij ze kon wonen. Als nuchtere reactie kreeg ik terug ‘waarom kom je niet eerst even gezellig op vakantie om de sfeer te proeven?’

Om een lang verhaal kort te maken, ik ben een weekje op vakantie gegaan, dit werd uitgebreid naar zes weken en al vlug hadden we de afspraak dat ik seizoenbewoonster zou worden en van april t/m september bij hen zou blijven. Ik kreeg twee mooie kamers in het Gardien (tuindershuis) ter beschikking en de afspraak was dat ik zou werken tegen kost en inwoning. ‘Een prima aanbod’ zei mijn hart maar mijn hoofd had nog wat twijfels. Want ja, hoe moest ik dat dan doen met mijn verzekeringen? En hoe ging ik die andere zes maanden voor mezelf zorgen? Gelukkig kon ik die twijfels aardig loslaten en genoot ik van het werk in de moestuin en in de chambre d’hotes. ’s Avonds op mijn kamer probeerde ik dan voor mezelf uit te werken hoe ik dit verder zou aanpakken. Ik wist dat ik voorlopig altijd bij mijn zus terecht kon dus huisvesting was geen probleem. Nu alleen nog een inkomen. Tijdens een van die avonden voelde ik hoe er gevraagd werd dat ik even rustig ging zitten dus dat deed ik. Ik sloot daarbij mijn ogen en voelde hoe mijn handen vastgepakt werden en het leek alsof iemand munten in mijn hand legde met de woorden ‘Volg jij nu maar je hart dan zorgen wij voor jou’. Vanaf dat moment was er geen enkele twijfel meer, dit was het pad dat ik te bewandelen had. En vijf jaar lang heb ik op deze wijze met heel veel plezier en de nodige groeipijnen doorgebracht op Centre Lothlorien en in die andere maanden…. Op de een of andere manier was er altijd ergens werk beschikbaar zonder hier veel moeite voor te doen.